autor: Clayton

Dzień pierwszy
W zapadającym zmroku na wzgórzu otoczonym potężnymi umocnieniami starego fortu czuwała samotna sylwetka. Człowiek przyodziany w szary mundur konfederackiej piechoty, z potrójnymi szewronami sierżanta na rękawach spoglądał z niepokojem na zachód. „Powinni już tu być…” – powtarzał w myślach, poprawiając kamienie wyznaczające owal obozowego ogniska. „Co ich zatrzymało?”
Ten potomek starego luizjańskiego rodu von Münchausenów porzucił dostatnie życie na rodowej plantacji, by pracą własnych rąk zarobić na utrzymanie swoje i rodziny. Drwal i cieśla, poznał od podszewki życie bayou, nie wahał się strzelbą i toporem bronić swych bliskich przed wężami i aligatorami. A gdy wolni ludzie Luizjany zerwali więzy mrocznej tyranii z północy, zamienił fartuch drwala na szarą kurtkę piechura i z karabinem w ręku ruszył bronić ich słusznych praw. Pozostawił za sobą znajome lasy i moczary i przybył tam, gdzie najbardziej był potrzebny – do Wirginii, do żyznej i zielonej doliny Shenandoah, jęczącej od kilku miesięcy pod butem okrutnego despoty.

W dniach 11-12 maja br. mieliśmy okazję wziąć udział w ogólnopolskiej studencko-doktoranckiej konferencji naukowej „W 150 lecie wojny secesyjnej”. Była to pierwsza tego typu konferencja w Polsce w całości poświęcona wojnie secesyjnej. Głównym organizatorem tego wydarzenia było Studenckie Koło Naukowe Historyków Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Patronat honorowy nad imprezą objął dziekan Wydziału Nauk Społecznych UŚ, prof. zw. dr hab. Wiesław Kaczanowicz.Konferencja została podzielona na dwa panele historyczne: Panel pierwszy, który zdominował całe wydarzenie – „Dzieje wojny secesyjnej” oraz Panel drugi (rozpoczął się w połowie drugiego dnia) – „Wojny domowe świata nowożytnego”. W trakcie pierwszego panelu jankeski kapral zaprezentował krótki film propagandowy prezentujący nasze grupy.Do Katowic zjechało się wielu znamienitych i znanych w kręgu miłośników wojny secesyjnej historyków i pasjonatów, a wśród nich m.in. dr Łukasz Niwiński, światowej klasy specjalista od obozów jenieckich i badacz m.in. losów Polaków na Południu. Wśród prelegentów poznaliśmy osoby, które aktywnie udzielają się na forach internetowych lub publikują artykuły w znanych ogólnopolskich czasopismach historycznych. Z naszej strony 58 nowojorski reprezentował Blue Savage, Old Savage i Jankes62. Po stronie jedynie słusznej, 14 luizjański reprezentowali Memento, Peter i Smednir. Magda tym razem zaprezentowała się z wyjątkowo kobiecej strony, dla odmiany przywdziewając piękną, południowokarolińską suknię.  

szer. Toublanc „Ricardo” Michelet

No i dopełniło się. Ruszam na spotkanie nowej, Wielkiej (mam nadzieję przygody). Oooogromny kawał drogi z tej mojej północy, ale co tam. Kilometry ginące pod kołami dyliżansu przybliżały mnie co raz bardziej do południowych krain. Im dalej na południe, tym południe stawało się głębsze ;-), o dziwo!

Pierwszy popas na gościnnej kwaterze Petera, battleflag w oknie niezawodnie wskazywała w czyich rękach znajdowała się placówka. Kilku nas Konfederatów, jak przystało, z błogosławieństwem Najwyższego i sierżanta, umilało sobie czas trenując ustawianie broni w kozły, na sympatycznej replice trawnika. Przybycie reprezentacji Jankesów, niestety przerwało męskie zabawy ;-) Piszę niestety nie z powodu Ich przybycia, ale z powodu, że „trawniczek” został udostępniony gościom na podściółkę pod posłania. Atmosfera zrobiła się rodzinna i nic nie wskazywało na istnienie „śmiertelnego” konfliktu pomiędzy obiema armiami.

Autor: Gregorius

Po raz kolejny do Bzinc na Słowacji wyruszył z Krakowa wóz taborowy z żołnierzami Armii Konfederacji. Wewnątrz wygodnie rozparci Smednir, Peter i ja – Gregorius. Miło jest mknąć słowacką autostradą w towarzystwie przyjaciół z Pułku, rozmawiać, śmiać się, planować kolejne spotkania i zmagania. Kilometry drogi jak wstążka nawijają się na koła i coraz bliżej do celu podróży. Miasteczko o nieco śmiesznej nazwie Bzince przyjmuje na siebie wielki ciężar. Na kilka dni stanie się Gettysburgiem. Czy sprosta temu wyzwaniu?