Autor: Jason Goodnite (26^th North Carolina Regiment)

Rolowanie koca

Zrolowane koce wykorzystywane były przez żołnierzy na całym świecie, przez wiele stuleci. Żołnierze używali ich do przenoszenia swojego dobytku nawet podczas II Wojny Światowej. Wojna Secesyjna nie jest tu żadnym wyjątkiem. Użycie zrolowanych koców podczas Wojny Secesyjnej jest bardzo dobrze udokumentowane zarówno poprzez źródła pisane jak i fotograficzne.

Nie ma jednego, poprawnego, „jedynie słusznego” sposobu rolowania koca. W rzeczywistości regulaminy wojskowe w ogóle nie wspominają o użyciu zrolowanych koców, a tym bardziej o tym jak koce rolować. Dlatego istniało wiele wariantów, każdy dostosowany do osobistych preferencji i wygody użytkownika. Metoda tu opisana jest jedną z wielu, którą autor uznaje za najbardziej wygodną, przy czym zaznacza również kilka możliwych wariantów.

autor: Jason Goodnite (tłumaczył Tomek - Haze)

Generał August V Kautz pisał w swym poradniku dla podoficerów i żołnierzy z 1865 roku: „żołnierskie racje żywnościowe są duże i tak różnorodne, że pozwalają sporządzić przyzwoity posiłek”. Większość żołnierzy wojny secesyjnej nie przyznałaby mu racji. Nie można jednak zaprzeczyć, że zarówno rząd federalny, jak i konfederacki starały się, aby ich armie były dobrze karmione. Nie ulega też wątpliwości, że kwestia codziennego pożywienia była jedną z najważniejszych trosk każdego żołnierza. Setki relacji z czasów wojny są poświęcone są jedzeniu i jego przygotowywaniu.
Dla nas, miłośników żywej historii, bogactwo informacji dotyczących codziennego życia żołnierzy jest nieocenione. Najczęściej jednak koncentrujemy się na taktyce, broni, wyposażeniu czy mundurach. Świadectwo tego, co jedli żołnierze, jest tak samo ważne i cenne dla odtworzenia ich losów, jak mundury, które nosili, i broń, którą walczyli.

autor: Jerzy Paśko

Naród amerykański w połowie XIX w. był podzielony pod wszystkimi względami. Te podziały doprowadziły do wybuchu najkrwawszej wojny w historii Stanów Zjednoczonych i ostatniej - jak dotąd - regularnej wojny, toczonej na ich terytorium kontynentalnym. W wojnie tej szanse nie były równe - przeciwko 21 milionom mieszkańców Unii, czyli terenów wiernych prezydentowi Lincolnowi, walczyło pięć milionów białych mieszkańców Konfederacji. Nie mieli oni ciężkiego przemysłu, tak rozbudowanej linii kolejowej, a przede wszystkim - nie mieli tylu stoczni, co na Północy. Południe miało tylko dwie duże stocznie, obie zresztą dość szybko zajęte przez wojska Unii - Nowy Orlean w Luizjanie i Norfolk w Wirginii.

Pakowanie tornistra

Autor: Jason Goodnite (26^th North Carolina Regiment), styczeń 2008 r.

W swoich wspomnieniach generał William T. Sherman stwierdził, że "skuteczność armii w działaniu i ruchu jest dokładnie odwrotna do ilości jej wyposażenia i bagażu (łac. impedimenta)." Z tego powodu żołnierze wojny secesyjnej w Stanach zjednoczonych (1861-1865) niemal szczycili się z tego, że są w stanie podróżować łatwo i „lekko”, a naszą rolą jako rekonstruktorów jest próba ich naśladowania aby te działania uhonorować i zachować wierność realiom epoki. Większość uczestników rekonstrukcji posiada zbyt wiele wyposażenia co wpływa negatywnie na wizerunek obozujących rekonstruktorów. Wynika to głównie z braku zrozumienia, co żołnierze podczas wojny secesyjnej posiadali i to co było im niezbędne. Panuje pewnego rodzaju przekonanie, że wyposażenie żołnierzy w trakcie marszów i obozowania nie zawierało żadnych wygód.