autor: Szymon Gołębiewski, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Wojna secesyjna to jedna z najbardziej krwawych wojen w historii świata.

Oprócz „zwykłego” wymiaru działań zbrojnych miała ona również swoistą cechę – była to wojna domowa, w dosłownym tego słowa znaczeniu. Nieraz zdarzało się, że członkowie jednej rodziny walczyli w przeciwnych armiach (np. bracia Crittenden – Thomas Leonidas był generałem Unii, a George Bibb generałem Konfederacji), podobnie bliscy przyjaciele, znajomi.

Opracował: von Munchhausen

Stare porzekadło żołnierskie mówi, że na wojnie jest trochę strzelania dużo chodzenia a najwięcej czekania.

Jest to prawda również w odniesieniu do wojny secesyjnej. Dla przykładu 14th Louisiana Infantry Regiment w ciągu 3 lat wziął udział w 38 operacjach bojowych, co daje średnio jedną bitwę na miesiąc. Oczywiście należy wziąć pod uwagę przemarsze, często długie i forsowne, patrole, rozpoznania, zdobywanie aprowizacji czy budowanie obozów i kwater zimowych. Jednak sytuacje kiedy można było zająć się rozrywkami, nie należały do rzadkości.

W tym opracowaniu pominiemy takie przyjemności jak pijatyki, burdy i awantury, z których słynęli żołnierze z Luizjany, a skoncentrujemy się na grach.

autor: Szymon Gołębiewski, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

W każdym konflikcie zbrojnym największą uwagę badaczy, a zwłaszcza miłośników danej epoki, przyciągają postacie dowódców, zwłaszcza tych z najwyższymi szarżami.

Wydawać by się mogło, że ustalenie liczby generałów nie powinno stanowić większego problemu, zwłaszcza w przypadku stron konfliktu, o dużym postępie cywilizacyjnym, a o takim możemy z pewnością mówić w wypadku wojny secesyjnej. Tym bardziej, jeśli wziąć pod uwagę, że w powstającej Konfederacji w zasadzie powielano rozwiązania – również w kwestiach wojskowych – przyjęte w Unii, chociaż z pewnymi różnicami. Jednak nic bardziej mylnego.

Do dnia dzisiejszego nie udało się ustalić ostatecznej liczby generałów po obu stronach konfliktu. Co więcej, zasady przyznawania stopni generalskich w obu armiach są nie do końca jasne. Mam nadzieję, że przedstawiony przeze mnie krótki zarys problemu, pomoże przybliżyć to zagadnienie wszystkim zainteresowanym.

Rozpoczynamy prezentację fragmentów zapisków wojennych o. Sheerana, kapelana 14th Louisiana Infantry Regiment.

Dziennik o. Sheerana to dwa zapisane ręcznie notatniki, oprawione w imitację aksamitu koloru khaki. Zawiera opisy wydarzeń, przeżyć, obserwacji i refleksji kapłana. Pamiętnik przedstawia wydarzenia od sierpnia 1862 do powrotu o. Sheerana do parafii w Nowym Orleanie w 1865 roku.