autor: Szymon Gołębiewski, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

W każdym konflikcie zbrojnym największą uwagę badaczy, a zwłaszcza miłośników danej epoki, przyciągają postacie dowódców, zwłaszcza tych z najwyższymi szarżami.

Wydawać by się mogło, że ustalenie liczby generałów nie powinno stanowić większego problemu, zwłaszcza w przypadku stron konfliktu, o dużym postępie cywilizacyjnym, a o takim możemy z pewnością mówić w wypadku wojny secesyjnej. Tym bardziej, jeśli wziąć pod uwagę, że w powstającej Konfederacji w zasadzie powielano rozwiązania – również w kwestiach wojskowych – przyjęte w Unii, chociaż z pewnymi różnicami. Jednak nic bardziej mylnego.

Do dnia dzisiejszego nie udało się ustalić ostatecznej liczby generałów po obu stronach konfliktu. Co więcej, zasady przyznawania stopni generalskich w obu armiach są nie do końca jasne. Mam nadzieję, że przedstawiony przeze mnie krótki zarys problemu, pomoże przybliżyć to zagadnienie wszystkim zainteresowanym.

Ziemia Kłodzka to miejsce kilku imprez marszowych organizowanych przez 14th Louisiana Infantry Regimant. Pierwszy konfederacki przemarsz w okolicach Kłodzka odbył się w 2009 roku (TU można przeczytać relację z tej imrezy), kolejny w roku 2012 (TU jest relacja).

Oprócz żołnierzy 14th Louisiana Infantry Regiment w przemarszu wziął również udział pvt Pete W. Gordon, przedstawiciel 58th New York State Volunteers Regiment – naszych kochanych wrogów, na własnej krwi wyhodowanych.

Tym razem nasze wspaniałe dowództwo przychyliło się do koncepcji, żeby rozprostować kości w okolicy nieco bardziej pofałdowanej, a mianowicie na terenie Gór Stołowych. Plan zakładał przejście ok. 4,5 km w piątek, następnie w sobotę ok. 17 km w górzystym terenie i ok. 5 km w niedzielę.